Çok saçma günler yaşıyorum.
Nedense doğum günlerim hep kötü geçer... Bir istisna olmuştu o ayrı...O da çok güzel olduğu için hatırladığımda acıtır oldu.
The Guitarist diye bir film izledim dün kadın kanser olmuştu. Hayatını 2 ay sonra yokmuş gibi yaşadı. Kanseri atlattı. Nedir ki saçma sapan moral bozucu etkenler hayattan soğutan bunun yanında!? Düşününce orda, çözüp yolladıkça ardında her olumsuzluk.
Uzun zamandır yazmıyorum. Bu da yazmak değil.
Zaten kuyuya bağırmak gibi bir şey oluyor bazen, öyle bir eko monoloğu gerçekleştiriyorum.
Her şey anlaşılamayacak kadar basit demiştim. Aslında kabul edince her şey kolay. Biraz bunu düşününce iyi geliyor.
Kimseye güvenmesek daha mı iyi olacak güvensek mi daha sağlıklı kalacağız bunu ayırt edemiyorum şu anda. Arası da varsa oralarda dengede kalmak çok zor.
İnsanları çok önemsemek ne kadar da acı verici. Caring someone hurts... Yani o yüzden mi kütük robotik insanlara dönüşüyor kimileri... Ben de numb olmak istiyorum. Ben de acıtılmamak, ben de bazen hissetmemek istiyorum... Ben de pişman olmayacak kadar insanları önemsememek istiyorum.
29 Ekim 2012
18.18
No rewriting, No editing, Nothing!
Gülçin
