Hello, it’s me...

Aslında seni tanıdığını sanan bir çok kişi eminim ki tanımıyordur. Yıllardır tanıdığını söylersin toplasan çok az görüşmüşsündür. Ya da hiç gerçekten içine bakamamışsındır. Ya da merhaba, merhaba, internetten, uzaktan, televizyondan…Belki o kadar zamandır yakından da tanırmış gibisindir, hiç gözlerine en derinden bakamamışsındır. Belki zor zamanında, çok mutlu bir anında, utandığında, söylemek...

Second chance is a luxury.

"Second chance is a luxury.”Hayatta bazı şeyler sadece bir kere. AN, bir kere. Şu an, yalnızca şimdide yaşanıyor. Performanslar yalnızca bir kere, hatalar yalnızca bir şansla yaşanıyor. Seçmeler, sınavlar, ilk görüşler, ilkler ve en önemlisi de sonlar…Aslında ilk ve son var oluyor tek şanslarımız. An büyük, başka büyük yok. An büyük, anı yöneten etkenlerle birlikte… Biz bir piyon olmayı seçmedikçe,...

Nefret yok

*Birini ya seversin umrundadır her şeyiyle *ya sevmezsin ve umrunda değildir, *ya da nefret edersin ama çok da umrunda değildir aman benden uzak olsun dersin, *çok sevdiğin halde seni çok üzdüğü için nefret edersin ama gerçek bir nefret değildir bu hemen geçer ya da sadece kızgınlık diyelim çünkü ah keşke özür dilese diye içinden dua edersin. Tamam bunları anlıyorum ama *nefret...

Hayat bu, gelir, başedersin, geçer.

Bence; her birimiz biriciğiz. Her gün başka bir gün ve yaşayan başka bir ben. Hiçbir yarış belki de eşit ve gerekli değil. Kendimizle yarışmak bile bazen...Her performans günü dış etkinler farklı, içimde olanlar farklı, bedenimde olanlar farklı... Kendimi hangi güne göre yenebilirim? Hangi günüme göre kendimi eşitleyebilirim ki? Her hatam benim yüzümden mi?  Bugün nasıl hissettiğim, çevremde...